'Ik hoor er niet bij'
De valkuil van het sociaal isolement
Het gevoel van eenzaamheid is primair. Je voelt je buitengesloten omdat je je ongewenst of anders voelt. Dit zijn de twee typen sociaal isolement. Ze komen natuurlijk ook samen voor, je kunt ze best allebei hebben.
Het gevoel ongewenst te zijn leidt tot sociale angst. Het maakt dat iemand zich minderwaardig voelt in gezelschap. Je vergelijkt je voortdurend met anderen. De één ziet er beter uit, de ander is slimmer en interessanter. Je voelt je geremd, je wil goed reageren, vrijuit spreken, kunnen lachen en vragen stellen, maar je bent vooral bang dat je hiertoe niet staat bent. Je bent bang dat je wordt gewogen en te licht bevonden. Wat anderen van je denken is voor jou overmatig belangrijk.
Je wordt net onhandig door je angst. Je kan geen gebruik maken van je vaardigheden omdat je te nerveus bent in gezelschap, hoewel je het prima kan als je je op je gemak voelt.
Iemand die zich anders voelt dan anderen voelt zich geïsoleerd. Hij/zij komt afstandelijk over, niet zozeer angstig. Hij lijkt onbereikbaar', alsof hij in den vreemde verkeert. Hij hoort nergens thuis. Hij verwijt het niemand dat hij er buiten staat. Hij voelt zich een buitenstaander. Hij is anders, hij hoort er niet bij.
Sociaal isolement heeft vele gezichten. Het kan zijn dat je een bullebak bent en iedereen koeioneert en sart. Of je bent een buitenstaander, een verschoppeling, een eenling. Je staat aan de zijlijn, je bent niet echt lid van een club en hoort niet bij een groep.
Of je valkuil is grotendeels onzichtbaar. Hij is moeilijk te ontdekken. Je hebt wel contact, maar je voelt er niets bij, je voelt je innerlijk alleen.
Je hebt, welk type je ook bent, naar alle waarschijnlijkheid veel lichamelijke klachten. Eenzaamheid geeft vaak hart- en maagklachten, slaapproblemen, hoofdpijn en depressieve gevoelens.
Bronnen van sociaal isolement
Eén van de bronnen is dat je opgroeit in een gezin dat anders is dan andere. Misschien deden jullie de dingen anders of waren er andere gewoonten en gebruiken. Of er was een taalbarrière. Misschien was er iemand bij jullie thuis die psychisch niet helemaal in orde was. Misschien zijn jullie vaak verhuisd en heb je nooit ergens lang genoeg gewoond om ergens te kunnen aarden.
Het kan ook zijn dat een bepaalde eigenschap ervoor heeft gezorgd dat je apart kwam te staan.Iets heeft gemaakt dat je je minder voelde dan andere kinderen. Je werd geplaagd of vernederd en gepest. Als gevolg van het anders of ongewenst lijken, sloten andere kinderen je buiten. Misschien ben je heel goed geworden in solitaire bezigheden om je minderwaardigheidsgevoel te compenseren. Of je compenseerde door uit te blinken op school.
Bijna iedereen heeft iets van sociaal isolement. Ergens voelen we ons allemaal onzeker en zijn we bang niet geaccepteerd te worden. Het gaat erom hoe erg het was en hoe traumatisch. De meeste mensen komen er weer uit als ze gaan studeren of werken. Ze krijgen een relatie of vrienden die bij ze passen, of het maakt hen niet meer zoveel uit of ze wel tot de meest populaire club horen.
Maar voor sommigen blijft het gevoel van sociaal isolement in hun verdere leven bestaan. Dit gebeurt meestal bij mensen bij wie de valkuil vroeg in de kinderjaren ontstaan is. Dan kan iemand zich niet heugen dat het anders was. Dan was het gevoel van buitengesloten zijn er altijd, zolang iemand zich kan herinneren.
Valkuilen in je leven en je werk.
Op deze manieren kan je je sociaal isolement in stand houden:
Je voelt je waarschijnlijk aangetrokken tot allerlei typen mensen. Vooral de mensen die alles hebben wat jij mist, trekken je aan. Zo kun je het gevoel krijgen dat je erbij hoort via je partner.
Het kan ook zijn dat je je juist aangetrokken voelt tot andere buitenstaanders en een speciale band voelt met lotgenoten. Je kunt elkaar voeden in het anders zijn.
Maar sommige mensen met een sociaal isolement behoren niet eens tot een subcultuur. Die zijn van iedereen vervreemd.
Bron: YOUNG, J.E. & J.S. KLOSKO, Leven in je leven. Leer de valkuilen in je leven herkennen.
2 reacties:
Ik voel me ook vaak minder als een ander, maar ik berust erin. Heb er ook geen last meer van. Als je maar om jezelf geeft en gewoon veel alleen doen heb je nergens last van!!
Dat noemen ze: akkoord gaan met je schema. Je vermijdt. En dat geeft je het gevoel dat je er geen last van hebt.
Een reactie posten