'Ik krijg nooit wat ik nodig heb'

De valkuil van de emotionele verwaarlozing

Emotionele verwaarlozing ervaar je vooral als gevoel. Het gevoel dat je altijd alleen zal blijven, dat bepaalde dingen voor jou niet weggelegd zijn. Dat ze nooit naar je zullen luisteren, dat niemand je ooit echt zal begrijpen.

Emotionele verwaarlozing voelt alsof je iets mist. Het is leegte. Het beeld van een verwaarloosd kind komt er nog het dichtst bij. Het is een eenzaam gevoel, het gevoel dat er niemand is. De droevige wetenschap dat het je lot is om voor altijd alleen te zijn.

Sommige mensen met deze valkuil hebben de neiging om hoge eisen stellen aan relaties. Het heeft iets onverzadigbaars. Wat mensen je ook bieden hebben, hoeveel je ook krijgt, het is nooit genoeg. Vraag je af of ze steeds tegen je zeggen dat je te veel wilt of dat je te veeleisend bent.

Het voortdurende gevoel van tekortkomen, terwijl het duidelijk niet klopt, kenmerkt mensen die emotioneel verwaarloosd zijn.
Het kan zijn dat je je eigen onvervulde behoeften vervult door voor derden te zorgen. Of je richt je helemaal op de behoeften van je vrienden.

Sommige mensen met de valkuil van de emotionele verwaarlozing voelen zich chronisch teleurgesteld in andere mensen. Het lijkt alsof mensen je steeds laten vallen, dat ze je niet belangrijk vinden, dat het ze niet interesseert hoe het met je gaat of om met jou contact te hebben.

Als jouw conclusie uit die ervaringen is dat je niet op mensen kunt rekenen, dan is dit jouw valkuil.


Waar komt emotionele verwaarlozing vandaan?
De bronnen van emotionele verwaarlozing zijn verbonden met de primaire verzorger van het kind, degene die ervoor moet zorgen dat het kind genoeg wordt gekoesterd. In onze cultuur is dat meestal de moeder. Die eerste relatie wordt het voorbeeld van alle volgende relaties. De meeste intieme relaties zullen voor de rest van je leven het stempel dragen van die eerste ervaring met je moeder.
Als een kind bij zijn moeder tekort komt, maar een vader heeft die dat compenseert, dan kan de vader het lichtpunt zijn in de donkere binnenwereld van het kind. De liefde van de vader kan de tekorten van het kind gedeeltelijk aanvullen.

Een kind kan op drie manieren emotioneel tekort komen:

1. Gebrek aan koestering
2. Gebrek aan begrip
3. Gebrek aan veiligheid

De bronnen van emotionele verwaarlozing

• De moeder is koud en afstandelijk, ze geeft te weinig lichamelijke koestering. Ze houdt het kind niet genoeg vast en knuffelt het niet genoeg.
• Het kind krijgt niet het gevoel geliefd te zijn, dat het belangrijk is en speciaal.
• Het kind krijgt niet genoeg tijd en zorg.
• De moeder kan de behoeften van het kind niet goed aanvoelen. Ze kan zich niet goed inleven in zijn wereld. Ze heeft geen echt contact met hem.
• De moeder troost het kind niet. Zo kan het niet leren om zichzelf te troosten of getroost te worden.
• De ouders geven het kind geen leiding, geen houvast. Het kan van niemand op aan.

Liefdesrelaties
In onze cultuur zijn liefdesrelaties het meest intiem. Daarom gaan mensen die emotioneel verwaarloosd zijn die het meest uit de weg, of wagen zich maar kort aan dat avontuur. Dat is typisch de strategie van de ontsnapping.

Waar je op moet letten in het begin van een relatie

• Hij/zij luistert niet naar je.
• Hij/zij is voortdurend aan het woord.
• Hij/zij voelt zich niet op zijn gemak als hij me aanraakt of kust.
• Hij/zij is er vaak niet.>
• Hij/zij is koud en afstandelijk.
• Jij wilt meer nabijheid dan de andere.
• Juist als je je kwetsbaar voelt geeft de andere niet thuis.
• Hoe meer de ander zich terugtrekt hoe meer je hem/haar wil.
• Hij/zij voelt je niet goed aan.
• Je geeft meer dan je krijgt.

Zelfs bij een goede partner die je emotioneel wel wat te bieden heeft moet je goed letten op de valkuilen.

Waar je op moet letten in een relatie als je de valkul van de emotionele verwaarlozing hebt

• Je vertelt je partner niet wat je nodig hebt, en vervolgens voel je je tekort gedaan als je niet krijgt wat je nodig hebt.
• Je laat niet merken hoe je je voelt en vervolgens voel je je onbegrepen en teleurgesteld.
• Je staat jezelf niet toe kwetsbaar te zijn, zodat je partner je geen leiding kan geven of je bescherming kan bieden.
• Je voelt je tekort gedaan, maar je laat niets merken en je koestert je gevoel van wrok.
• Je wordt boos en veeleisend.
• Je verwijt je partner dat hij niet genoeg om je geeft.
• Je stelt je afstandelijk en onbereikbaar op.

Je stelt je valkuil in werking door de relatie te ondermijnen. Je bent hypergevoelig voor alles wat aan verwaarlozing doet denken. Naar alle waarschijnlijkheid vraag je te weinig aandacht voor je behoeften. En vervolgens voel je je gekwetst, je trekt je terug of je bent boos als je niet krijgt wat je nodig hebt.

Sommige mensen met deze valkuil hebben als strategie bestrijden. Vijandigheid en veeleisendheid dienen vaak ter compensatie van het gevoel van tekort komen. Mensen die deze vallkuil bestrijden zijn narcistisch (op zichzelf richt). Ze doen alsof ze speciale rechten hebben op de vervulling van hun wensen. Ze vragen en krijgen vaak veel van hun partners.


Bron: YOUNG, J.E. & J.S. KLOSKO, Leven in je leven. Leer de valkuilen in je leven herkennen.